Onderzoekers leggen de resultaten van hun werk vast in wetenschappelijke artikelen. De bedoeling van zo’n artikel is om wetenschappelijke resultaten bekend te maken aan andere onderzoekers en om deze resultaten te claimen als nieuwe inzichten behaald door de desbetreffende onderzoeker. Zo’n claim wordt meestal pas erkend door andere onderzoekers als het artikel is verschenen in een zogenoemd ‘peer-reviewed’ tijdschrift.
Wat is peer review? Peer review is een vorm van kwaliteitsbeoordeling. Het Engelse woord ‘peer’ (‘gelijke’) kan in dit verband het beste vertaald worden door ‘medeonderzoeker’. Een peer review is dus een toetsing door een vakgenoot. Peer reviewers beoordelen of een artikel aan bepaalde eisen voldoet, zoals originaliteit, toegankelijkheid en een solide onderbouwing van de resultaten. Alle wetenschappelijke tijdschriften werken met een dergelijk systeem om de kwaliteit van in dat tijdschrift opgenomen artikelen te waarborgen.
Als je ziet dat een artikel 'peer-reviewed' is, kun je uitgaan van de betrouwbaarheid en de kwaliteit van de informatie. In veel bibliografische bestanden kun je bij je zoekactie aangeven dat je alleen 'peer-reviewed' artikelen wilt zien.
Een onderzoeker (of onderzoeksgroep) stuurt zijn of haar artikel naar de redactie van een, bij het onderwerp van het artikel passend, wetenschappelijk tijdschrift. Een redacteur zal vervolgens het artikel oppervlakkig doorlezen en daarbij een inschatting maken of het voldoende kwaliteit heeft, nieuwe inzichten bevat en goed geschreven is.
Als de redacteur besluit het artikel in behandeling te nemen, moeten er twee of meer peer reviewers gezocht worden. Dit kunnen auteurs zijn van eerder in dat tijdschrift verschenen artikelen of andere onderzoekers die naam gemaakt hebben binnen een bepaald onderzoeksgebied. De redacteur zal altijd op zoek gaan naar collega-onderzoekers met veel kennis van zaken over het onderwerp, maar streeft ook naar diversiteit. Dat laatste kan in de praktijk lastig zijn; binnen een niet al te groot vakgebied zullen er weinig collega-onderzoekers zijn die over de benodigde specialistische kennis beschikken.
Uiteindelijk zullen er twee (of meer) beoordelingen liggen, die anoniem doorgestuurd worden naar de auteur(s) van het artikel. De redacteur neemt op basis van deze beoordelingen de beslissing het artikel af te wijzen, het in meer of mindere mate te laten herzien of het zonder meer te accepteren. In de meeste gevallen moeten auteurs hun artikel deels herschrijven.
De herziene versie wordt opnieuw ingediend, vergezeld van een reactie op het commentaar van de reviewers. De redacteur zal vervolgens het commentaar, het antwoord van de auteur(s) en het herziene artikel opnieuw beoordelen. Het artikel kan dan alsnog geaccepteerd worden. Vaker zal de redacteur het artikel terugsturen naar de reviewers en hen opnieuw om commentaar vragen. Zo kan een artikel een aantal malen herzien worden, voordat het uiteindelijk geaccepteerd of afgewezen wordt.